Όχι στις συγχωνεύσεως σχολείων λέει η ΕΛΜΕ Δράμας

Ανάστατη η εκπαιδευτική

και μαθητική κοινότητα

           

Μετά από σύσκεψη που πραγματοποίησε, η ΕΛΜΕ Δράμας με αφορμή τις συγχωνεύσεις- καταργήσεις σχολικών μονάδων πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012 σε ανακοίνωση της αναφέρει μεταξύ άλλων ότι:

«Στις 27/1/2011 με την εγκύκλιο 11136/Δ4 που απευθύνεται  στους Περιφερειακούς Διευθυντές Εκπαίδευσης της χώρας στις Διευθύνσεις Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας ΄Εδρες τους στις Διευθύνσεις Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της χώρας, κι έχει ως θέμα ««Συνενώσεις – Ιδρύσεις Σχολικών Μονάδων Πρωτοβάθμιας και Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για το σχολικό έτος 2011-2012» ανακοίνωσε την έναρξη διαβούλευσης για τα κριτήρια συνένωσης και ίδρυσης σχολικών μονάδων. Για μια ακόμη φορά η διαβούλευση διαρκεί ελάχιστα (μόλις 4 μέρες, συμπεριλαμβανομένου του σαββατοκύριακου), ενώ το κείμενό της είναι αόριστο Υπουργείο, αφήνοντας ανοικτό το πεδίο των επικοινωνιακών ελιγμών.»

Στη συνέχεια αναπτύσσοντας τους λόγους για τους οποίους δεν θα πρέπει να γίνουν συγχωνεύσεις σχολείων γιατί αυτό θα είναι κατά της εκπαίδευσης των μαθητών, ενώ από την πλευρά του το Υπουργείο ενεργεί με βασικό γνώμονα τη μείωση του κόστους λόγω μνημονίου, δηλώνει τα εξής:

 «-Η εκπαίδευση είναι καθολικό κοινωνικό αγαθό που η πολιτεία έχει την υποχρέωση να εξασφαλίζει ισότιμα σε όλους.  Οφείλει να θέτει ως προτεραιότητα το θεμελιώδες δικαίωμα στη μόρφωση και όχι κριτήρια οικονομικά/οικονομικίστικα  και τις απαιτήσεις της αγοράς.

-Η κατάργηση μιας σχολικής μονάδας έχει αρνητικές κοινωνικές συνέπειες. Η συγχώνευση σχολείων θα έχει ως αποτέλεσμα «σπατάλη χρόνου» και ταλαιπωρία των μαθητών, οι οποίοι καθημερινά θα αναγκάζονται να διανύουν μεγάλες αποστάσεις για να φτάσουν σ’ ένα σχολείο  όπου ενδεχομένως θα νιώθουν «ξένοι». Το σχολείο της γειτονιάς θα εξαφανιστεί  ενώ  δημιουργείται ένα μοντέλο γιγάντιου σχολείου, αφημένου πρακτικά στην τύχη του, με εκπαιδευτικούς περιπλανώμενους, εντατικοποιημένους, κακοπληρωμένους, αναποτελεσματικούς, ενδεχομένως χωρίς οργανική θέση πια ή και ελαστικά εργαζόμενους, μαθητές που θα αναγκάζονται να καλύπτουν μεγάλες αποστάσεις σε δύσκολες συγκοινωνιακές συνθήκες και γονείς χτυπημένους από την κρίση που θα πιεστούν επιπλέον να αλλάξουν τόπο κατοικίας στην προσπάθεια να βρουν σχολείο για τα παιδιά τους. Παιδιά με ετερόκλητες ανάγκες θα στοιβάζονται ουσιαστικά ανεπίβλεπτα σε απρόσωπα σχολεία-μαμούθ. Η μαθησιακή διαδικασία ολοένα θα υποβαθμίζεται. Η σχολική διαρροή και οι κοινωνικές ανισότητες θα εντείνονται.

-Τα τμήματα των 30 μαθητών σ’ αυτά τα σχολεία-μαμούθ όπου η υλικοτεχνική υποδομή είναι ήδη προβληματική, προοιωνίζει ότι τα πολυάριθμα πλέον τμήματα θα λειτουργούν στο όριο της χωρητικότητας. Παράλληλα οι περικοπές στις επιχορηγήσεις των σχολικών επιτροπών συνεχίζονται με αποτέλεσμα την οικονομική ασφυξία του δημόσιου σχολείου και την αδυναμία του να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις καθημερινές ανάγκες του. Απορεί κανείς με τη λογική, με την οποία βαπτίζεται ως «παιδαγωγικό κριτήριο» η απαίτηση να στοιβαχτούν οι μαθητές στις αίθουσες προκειμένου το «νέο σχολείο» να κοστίζει φτηνότερα.

-Δεδομένου ότι το σχολείο είναι κοιτίδα πολιτισμού, η κατάργηση της σχολικής μονάδας ιδιαίτερα στις ορεινές, νησιωτικές και απομακρυσμένες περιοχές (εκεί δηλαδή που θα περίμενε κανείς τη στήριξη και ενίσχυση),   οδηγεί την τοπική κοινωνία σε ερήμωση και μαρασμό. Αρκετοί από τους κατοίκους θα αναγκαστούν να μετακινηθούν προκειμένου να προσφέρουν καλύτερες συνθήκες στα παιδιά τους. Στο πρόσφατο παρελθόν έχει καταγραφεί η ερήμωση χωριών, των οποίων τα σχολεία καταργήθηκαν. Παράλληλα, υπάρχει ο κίνδυνος να αυξηθεί η σχολική διαρροή κατά τη διάρκεια της υποχρεωτικής εκπαίδευσης,  ιδίως για οικογένειες χαμηλού εισοδήματος που δε θα έχουν τη δυνατότητα μετεγκατάστασης.

-Μεγάλο πρόβλημα εργασιακό θα δημιουργήσουν οι συγχωνεύσεις στην εργασιακή κατάσταση των εκπαιδευτικών, μόνιμων ή νεοδιορισμένων, αναπληρωτών και ωρομισθίων.  Είναι επίσης γνωστή  η πρόθεση του υπουργείου να μειωθεί σε ποσοστό 20% ο αριθμός των μονίμων εκπαιδευτικών στην τετραετία 2010-2013. Σε κάθε συγχώνευση χάνεται το 20% των οργανικών θέσεων. Σύμφωνα με το νέο νόμο για μετακινήσεις και διαθέσεις εκπαιδευτικών, η κατάσταση αυτή θα δημιουργήσει μεγάλης κλίμακας εργασιακή ανασφάλεια στους διδάσκοντες. 

-Τα κριτήρια που θέτει το υπουργείο σχετίζονται με τη διαδικασία αυτοαξιολόγησης που ήδη επιχειρεί το Υπουργείο να εφαρμόσει πιλοτικά. Σχολεία, κυρίως σε προνομιούχες περιοχές, τα οποία ήδη λειτουργούν ως άτυπα «κέντρα αριστείας», θα επωφεληθούν από τις συγχωνεύσεις, προσελκύοντας μαθητές υψηλών επιδόσεων και εξοβελίζοντας τους «λιγότερο δυνατούς». Αυτά ακριβώς τα «καλά» σχολεία θα προβάλλονται από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ για να αποτελέσουν το προπαγανδιστικό άλλοθι της Κυβέρνησης, ώστε να εξιλεωθεί για τη διάλυση της εκπαίδευσης και να αποποιηθεί την ευθύνη για την εκρηκτική αύξηση της εκπαιδευτικής ανισότητας, βρίσκοντας αποδιοπομπαίους τράγους ανάμεσα στους εκπαιδευτικούς που θα αδυνατούν να εργαστούν αποτελεσματικά σε τέτοιες συνθήκες. Θα διογκωθεί έτσι η πίεση για άμεση αξιολόγηση των εκπαιδευτικών, η οποία, για να είναι «αντικειμενική», θα στηρίζεται στα μετρήσιμα αποτελέσματα του εκπαιδευτικού έργου – δηλαδή τις επιδόσεις των μαθητών. Και πώς θα κρίνονται αυτές, παρά μόνο μέσα από κι άλλες εξετάσεις;

Έτσι θα  ανοίξει περισσότερο η ιδιωτική αγορά εκπαιδευτικών υπηρεσιών για μαθητές, αλλά και εκπαιδευτικούς, μιας και οι πρώτοι δε θα μαθαίνουν αρκετά στο σχολείο, ενώ οι δεύτεροι θα εμπλουτίζουν το «φάκελο προσόντων» τους για να αποδείξουν ότι δε φταίνε. Με την απελευθέρωση της αγοράς εκπαιδευτικών υπηρεσιών και τη σύνδεση της χρηματοδότησης των σχολικών λειτουργιών από τα ευρωπαϊκά προγράμματα και τις ΣΔΙΤ, το κράτος επιχειρεί ουσιαστικά να απαλλαγεί από μεγάλο μέρος της ευθύνης για την παροχή εκπαίδευσης σε όλα τα παιδιά, με δημόσιο δωρεάν χαρακτήρα.

Το εκπαιδευτικό κίνημα απαιτεί από την Κυβέρνηση να αποσύρει το σχέδιο συγχωνεύσεων και καταργήσεων σχολικών μονάδων, να στρέψει την εκπαιδευτική πολιτική μακριά από το μοντέλο του φτηνού σχολείου της αγοράς και της αμάθειας, εξασφαλίζοντας ότι το δημόσιο σχολείο θα προσφέρει δωρεάν, ισότιμα και αξιόπιστα όλη τη γνώση σε όλα τα παιδιά που ζουν σε αυτή τη χώρα. Αυτές είναι οι πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες της κοινωνίας μας και όχι η με δήθεν «παιδαγωγικά» επιχειρήματα εφαρμογή του Καλλικράτη και του Μνημονίου στην εκπαίδευση.

-Καμία κατάργηση-συγχώνευση σχολείων ή τμημάτων, μετακίνηση μαθητών σε άλλα σχολεία.

-Καθιέρωση ορίου 25 μαθητών ανά τμήμα (20 στις κατευθύνσεις, 10 στα εργαστήρια).

-Μόνιμοι μαζικοί διορισμοί εκπαιδευτικών και διοικητικών για τις αληθινές σχολικές ανάγκες.

-Να καταργηθεί ο αντιεκπαιδευτικός νόμος 3848.»