Εργαζόμενη, εργαζόμενε, αυτοαπασχολούμενε, μισθωτέ και αυτοαπασχολούμενε, επιστήμονα, νέα, νέε, φοιτητή και φοιτήτρια.
Οι κυβερνητικές ρυθμίσεις για την επιτάχυνση της λεγόμενης «απελευθέρωσης των κλειστών επαγγελμάτων» μας αφορούν όλους. Αποσκοπούν στην ακόμη μεγαλύτερη διευκόλυνση της δράσης του μεγάλου κεφαλαίου. Αποτελούν πλευρά της γενικότερης «απελευθέρωσης των αγορών», που οδήγησε στη ραγδαία εισβολή των μονοπωλιακών ομίλων, στο ξεπούλημα των ΔΕΚΟ, στην παραπέρα ιδιωτικοποίηση της υγείας, παιδείας, κοινωνικής πρόνοιας.
Στόχος της κυβέρνησης, του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΔΝΤ και των κομμάτων του ευρωμονόδρομου είναι η ολοκληρωτική επικράτηση των μονοπωλίων στην οικονομία. Συνδέεται άμεσα με την καταστροφή εκατοντάδων χιλιάδων αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, την ακόμη μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, τη διάλυση της δημόσιας παιδείας, την αύξηση των τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες. Επομένως, η λεγόμενη «απελευθέρωση» δεν αφορά μόνο τα συγκεκριμένα επαγγέλματα που στοχοποιούνται, αλλά όλα τα λαϊκά στρώματα.
Το Πανεργατικό Αγωνιστικό Μέτωπο (ΠΑΜΕ), η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση των ΕΒΕ (ΠΑΣΕΒΕ), το Μέτωπο Αγώνα Σπουδαστών (ΜΑΣ) και η ΟΓΕ (Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας) καλούν σε κοινή πάλη ενάντια στον αντιλαϊκό οδοστρωτήρα κυβέρνησης – κεφαλαίου – ΕΕ – ΔΝΤ, με αιχμή το «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων».
Παραμόρφωση της πραγματικότητας και αποπροσανατολισμός
Η κυβέρνηση επιχειρεί να εμφανίσει τις προωθούμενες αλλαγές σαν μια θετική εξέλιξη για τις εργατικές, λαϊκές οικογένειες. Υποστηρίζει ότι δήθεν θα μειωθούν οι τιμές σε προϊόντα και υπηρεσίες, ότι θα βελτιωθεί η ποιότητά τους, θα δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ότι οι πτυχιούχοι των ΑΕΙ και ΤΕΙ θα αποκτήσουν πιο εύκολα επαγγελματική διέξοδο, ότι θα βγει η οικονομία από την κρίση.
Θέλει να αποδώσει την ακρίβεια, την ανεργία, τη φτώχια και την καπιταλιστική κρίση σε «προνομιούχες συντεχνιακές ομάδες επαγγελματιών» που «απομυζούν τον ελληνικό λαό» και εμποδίζουν την οικονομία να αναπτυχθεί.
Επικεντρώνουν σε ορισμένα επαγγέλματα, στους δικηγόρους, συμβολαιογράφους, φαρμακοποιούς, μηχανικούς και μάλιστα στα πιο εύπορα τμήματά τους, αποσιωπώντας τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει η συντριπτική πλειοψηφία των μισθωτών και αυτοαπασχολούμενων σε αυτούς τους τομείς.
Πρόκειται για συνειδητή παραπλάνηση, για να αποσπάσουν τη λαϊκή συναίνεση και τελικά το μεγάλο κεφάλαιο να βγει πολλαπλά ωφελημένο.
Οι πραγματικοί στόχοι της «απελευθέρωσης»
Η επιχείρηση «απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων» δεν είναι σημερινή, ούτε αφορά ένα μόνο νομοθέτημα. Έχει τις ρίζες της στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και τις «4 ελευθερίες» του κεφαλαίου, στη Στρατηγική της Λισαβόνας, στην οδηγία Μπολκενστάιν. Περιλαμβάνεται στα προγράμματα της κυβέρνησης και των άλλων κομμάτων του κεφαλαίου. Το αντιλαϊκό μνημόνιο με την ΕΕ και το ΔΝΤ αξιοποιήθηκε για να επιταχυνθεί η «απελευθέρωση».
Περιλαμβάνει ένα ολόκληρο οπλοστάσιο από νόμους και προεδρικά διατάγματα, με πολλαπλές αιχμές και ένα στόχο: Να βγουν πιο δυναμωμένα από την καπιταλιστική οικονομική κρίση τα μονοπώλια μέσα από την ακόμη μεγαλύτερη εκμετάλλευση της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.
Αποτελεί συνέχεια της απελευθέρωσης των αγορών, της υφαρπαγής των λαϊκών κατακτήσεων, της κατάργησης των συλλογικών συμβάσεων, της όσο το δυνατό μεγαλύτερης συμπίεσης της τιμής της εργατικής δύναμης.
Συγκαλυμμένα ή απροκάλυπτα, η «απελευθέρωση των επαγγελμάτων» έχει τους εξής στόχους :
▪ Το βίαιο εκτοπισμό ενός σημαντικού τμήματος αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ και την εισβολή των μεγάλων εταιρειών σε κλάδους και τομείς που κυριαρχούσαν οι μικρές επιχειρήσεις. Σε αυτήν την κατεύθυνση εντάσσονται: η απελευθέρωση των χερσαίων οδικών μεταφορών που ψηφίστηκε πριν λίγους μήνες και το νομοσχέδιο για ανάλογα μέτρα στο χώρο των ταξί, η απάλειψη κάθε περιορισμού στην εγκατάσταση πολυκαταστημάτων, κάθε εμποδίου στη δραστηριοποίηση των σουπερμάρκετ στην προμήθεια φαρμάκων και την αγορά ψωμιού, η προσπάθεια για την επιβολή ΜΗΚΙΕ (Μητρώων Κατασκευαστών Ιδιωτικών Έργων) πριν λίγα χρόνια, η συρρίκνωση των αμοιβών μηχανικών και δικηγόρων, ακόμη και για τις λαϊκές αγορές και τα παζάρια απαιτούν μέτρα τα μονοπώλια.
▪Την υπαλληλοποίηση με ακόμη μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, με επέκταση των ελαστικών μορφών απασχόλησης και την αύξηση της ανεργίας.
▪ Την ακόμη μεγαλύτερη υποβάθμιση της παιδείας, τη μετατροπή της πανεπιστημιακής και επαγγελματικής εκπαίδευσης σε εξάρτημα των μονοπωλιακών επιχειρήσεων.
Οι συνέπειες για το λαό από τη μονοπώληση κλάδων
Οι εξελίξεις σε κλάδους με μεγάλο ποσοστό μονοπώλησης, οι δραματικές επιπτώσεις στο επίπεδο διαβίωσης του λαού μας, αποδεικνύουν πόσο υποκριτικά και ψεύτικα είναι τα επιχειρήματα των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ ότι δήθεν η «απελευθέρωση» θα φέρει αύξηση της απασχόλησης, μείωση των τιμών και ανάπτυξη. Συγκεκριμένα :
Στον κλάδο των Τροφίμων και Ποτών οι εργασιακές σχέσεις χειροτερεύουν, οι απολύσεις είναι καθημερινό φαινόμενο. Η διατροφική ασφάλεια και η ποιότητα των τροφίμων συνθλίβονται στη μέγγενη της ανταγωνιστικότητας, με τα διατροφικά σκάνδαλα να ξεσπούν το ένα μετά το άλλο. Η λαϊκή οικογένεια πλήττεται από την άνοδο των τιμών σε είδη απολύτως αναγκαία για την επιβίωσή τους, τη στιγμή που η κερδοφορία των μονοπωλιακών επιχειρήσεων κάνει άλματα. Όπως η εξαφάνιση του μπακάλη δεν έφερε φθηνότερα τρόφιμα, έτσι και η εξαφάνιση π.χ. του φούρναρη δε θα φέρει φθηνότερο ψωμί σε συνθήκες κυριαρχίας των μονοπωλίων.
Τα μεγάλα εμπορικά κέντρα δεν οδήγησαν σε πτώση των τιμών των εμπορευμάτων, αλλά σε κλείσιμο χιλιάδων καταστημάτων και στην αναδιανομή της αγοράς προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου. Οι εργασιακές σχέσεις στους συγκεκριμένους χώρους, τα σχέδια για κατάργηση της κυριακάτικης αργίας οδηγούν στην κυριολεξία σε κολαστήριο.
Η απελευθέρωση των ακτοπλοϊκών συγκοινωνιών έφερε πανάκριβα εισιτήρια, εξαντλητικά ωράρια και ανεργία στον κλάδο των ναυτεργατών, τεράστιες ελλείψεις στην Υγεία και Ασφάλεια και των εργαζομένων, αλλά και των επιβατών, δραματικές επιπτώσεις για τους κατοίκους των ακριτικών περιοχών της νησιωτικής Ελλάδας.
Η απελευθέρωση στα δημόσια έργα οδήγησε στην κυριαρχία μιας χούφτας κατασκευαστικών ομίλων, στην εκτίναξη του κόστους των δημόσιων έργων που χρυσοπληρώνονται από τα λαϊκά στρώματα. Το ίδιο συνέβη και με τις εθνικές οδούς, όπου το ξεπούλημά τους στα μονοπώλια, έφερε ληστρικές αυξήσεις στις τιμές των διοδίων.
Η κυριαρχία του μεγάλου κεφαλαίου στην παραγωγή δομικών υλικών και πρώτων υλών, η εμπορευματοποίηση και η ληστρική εκμετάλλευση της γης προκάλεσαν το δυσβάστακτα υψηλό κόστος της λαϊκής στέγης. Δεν φταίνε οι αμοιβές των μηχανικών και των τεχνικών, ούτε τα «υψηλά εισοδήματα» των αυτοαπασχολούμενων βιοτεχνών. Γι’ αυτό και η «απελευθέρωση» των επιστημονικών και τεχνικών υπηρεσιών δεν πρόκειται να μειώσει τις τιμές της λαϊκής στέγης, όπως δεν το έχει μειώσει και σε άλλες χώρες της ΕΕ. Αντίθετα θα διευκολύνει τους κατασκευαστικούς ομίλους να επεκταθούν και στον τομέα κατασκευής κατοικίας.
Το κόστος των φαρμάκων καθορίζεται από τα υπερκέρδη των φαρμακευτικών μονοπωλίων και όχι από τα δήθεν υψηλά περιθώρια κέρδους των φαρμακοποιών. Γι’ αυτό η «απελευθέρωση» δεν θα μειώσει τη τιμή των φαρμάκων.
Η απελευθέρωση και η μετέπειτα μονοπώληση των δικηγορικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ και σε ευρωπαϊκές χώρες, όπου το μέσο δικηγορικό γραφείο έχει πλέον πάνω από εκατό εργαζόμενους δικηγόρους, όχι μόνο δεν μείωσε το κόστος των νομικών υπηρεσιών, αλλά αντίθετα το εκτόξευσε στα ύψη. Η προωθούμενη κατάργηση των κατώτερων αμοιβών και της εντοπιότητας των δικηγόρων δεν θα κάνει πιο φτηνές τις νομικές υπηρεσίες για το λαό, αλλά θα ενισχύσει τις μεγάλες επιχειρήσεις. Οι νομικές υπηρεσίες γίνονται απλησίαστες για τα λαϊκά στρώματα, σε συνδυασμό με τη συνεχή αύξηση των δικαστικών εξόδων και παράβολων και την επιβολή ΦΠΑ.
Στη Μεγάλη Βρετανία η απελευθέρωση των αστικών συγκοινωνιών είχε ως αποτέλεσμα τη μονοπώληση του κλάδου από μια χούφτα μεγάλες εταιρίες και οδήγησε επίσης τις τιμές στα ύψη.
Μέσα από τη διαδικασία απελευθέρωσης της αγοράς, οι όποιες μειώσεις τιμών είναι προσωρινές και εξυπηρετούν τον ανταγωνισμό του κεφαλαίου. Η παγίωση της θέσης των μονοπωλίων στην αγορά πολύ γρήγορα οδηγεί σε μπαράζ αυξήσεων τιμών σε προϊόντα και υπηρεσίες.
Η παραπέρα προώθηση της απελευθέρωσης των αγορών θα επιτρέψει, μεταξύ άλλων, να μεταφέρεται εργατικό και επιστημονικό δυναμικό από τις χώρες με χαμηλότερους μισθούς σε χώρες με υψηλότερους μισθούς, πιέζοντας και εκεί τα μεροκάματα προς τα κάτω (οδηγία ΜΠΟΛΚΕΝΣΤΑΪΝ).
Επιπτώσεις στην Παιδεία και τα επαγγελματικά δικαιώματα
Οι εξελίξεις αυτές συμβαδίζουν με την υποβάθμιση και την παραπέρα ιδιωτικοποίηση σε όλες τις βαθμίδες της δημόσιας εκπαίδευσης, με την επίσημη θεσμοθέτηση της επιχειρηματικής δράσης στα Πανεπιστήμια. Αναγνωρίζονται τα «πτυχία» των ιδιωτικών μαγαζιών-κολεγίων, αναπτύσσονται τα ΚΕΚ και επεκτείνονται και στον τομέα της επαγγελματικής πιστοποίησης, γενικεύεται η κατάρτιση και η δια βίου μάθηση. Η γενική γνώση υποβαθμίζεται, οι σπουδές κατακερματίζονται, το πτυχίο των ΑΕΙ-ΤΕΙ, το απολυτήριο των ΕΠΑΛ-ΕΠΑΣ-ΙΕΚ αποσυνδέονται από το δικαίωμα στην εργασία.
Προβάλλει ο νέος τύπος του μισοειδικευμένου-μισοκαταρτισμένου απόφοιτου, που δεν διαθέτει την απαραίτητη επιστημονική ή τεχνική μόρφωση, ώστε να αφομοιώνει την εξέλιξη της επιστήμης και της τεχνολογίας, θύμα της «ευελιξίας» στην αγορά εργασίας, που τον θέλει κάθε λίγο να απολύεται για να επανακαταρτίζεται στα δεδομένα της αγοράς. Η απελευθέρωση των «κλειστών επαγγελμάτων» συνθλίβει σε μια πορεία τους αυτοαπασχολούμενους επιστήμονες και τεχνίτες και ταυτόχρονα συμβάλλει στη συμπίεση της υψηλά ειδικευμένης εργατικής δύναμης.
Τα εμπορεύματα των μονοπωλίων διαθέτουν την απαραίτητη εγγύηση μόνο όταν τοποθετούνται ή συντηρούνται από πιστοποιημένους τεχνικούς, που αντλούνται από τη δεξαμενή των ανέργων, καταρτίζονται στα γρήγορα από τις επιχειρήσεις και η εργασία τους απαξιώνεται με την ημερομηνία λήξης του εμπορεύματος. Στην απελευθερωμένη αγορά ο πολύπλευρα μορφωμένος και έμπειρος τεχνίτης, εργαζόμενος ή αυτοαπασχολούμενος δεν έχει μέλλον. Αυτή η πολιτική δεν ανοίγει πόρτες στην απασχόληση, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Αντίθετα, υπονομεύει κάθε εργασιακό δικαίωμα, διώχνει από την αγορά ένα τμήμα των βιοτεχνών, οδηγεί στο μοίρασμα της ανεργίας, γενικεύει την εργασία με «μπλοκάκι», υποτάσσει πλήρως την επιστήμη, την ειδίκευση στους όρους της ανταγωνιστικότητας και κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Η διέξοδος για το λαό
Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δε χωρά καμία αναμονή. Ο μόνος δρόμος που ανταποκρίνεται στα συμφέροντα της εργατικής τάξης, των μισθωτών επιστημόνων, των αυτοαπασχολούμενων και μικρών ΕΒΕ, των φοιτητών και των σπουδαστών είναι η ισχυροποίηση της λαϊκής συμμαχίας.
Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ γνωρίζουν πολύ καλά ότι τα στρώματα που στοχεύει η αντιλαϊκή επίθεση δεν είναι ενιαία. Ένα μικρό τμήμα τους προσεγγίζει την αστική τάξη και θα επιχειρήσει να διαφυλάξει τα ιδιαίτερα συμφέροντά του. Τα συμφέροντα, όμως, της μεγάλης πλειοψηφίας, είναι δεμένα με αυτά της εργατικής τάξης. Η αποσπασματική συντεχνιακή αντιμετώπιση των προβλημάτων τους είναι ανίκανη να προβάλει αντιστάσεις στη σαρωτική επίθεση των μονοπωλίων. Μόνο μια ισχυρή λαϊκή συμμαχία μπορεί να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά την επίθεση κυβέρνησης – ΕΕ – ΔΝΤ για τα «κλειστά επαγγέλματα», που είναι συνέχεια της επίθεσης σε μισθούς και συντάξεις, συνέχεια της συνολικής αντιλαϊκής πολιτικής.
Το ΠΑΜΕ, η ΠΑΣΕΒΕ, το ΜΑΣ, η ΟΓΕ καλούν τα στρώματα που θα πληγούν από την «απελευθέρωση» να συνειδητοποιήσουν τη σημερινή πραγματικότητα και να ενισχύσουν την ενιαία αντίσταση και πάλη, από κοινού με το ταξικό εργατικό και λαϊκό κίνημα. Να απομονώσουν τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες που, στις σημερινές συνθήκες όξυνσης της ταξικής πάλης, γίνονται επικίνδυνες για τα πραγματικά τους συμφέροντα.
Τα λαϊκά στρώματα επιβάλλεται να καταδικάσουν επίσης τη ΝΔ και το ΛΑΟΣ, που στηρίζουν πολιτικά την ολοκληρωτική επικράτηση του μεγάλου κεφαλαίου σε όλους τους κλάδους της οικονομίας, που δηλώνουν ξεκάθαρα ότι συντάσσονται με την «απελευθέρωση» των επαγγελμάτων, παρά τις υποκριτικές τους διακηρύξεις για τα προβλήματα των αυτοαπασχολούμενων.
Είναι επιτακτική ανάγκη να οργανωθεί η πάλη στα πλαίσια ενός λαϊκού αντιμονοπωλιακού μετώπου για την υπεράσπιση του συνόλου των λαϊκών αναγκών. Η πάλη αυτή για να έχει αποτελέσματα πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση μιας ριζικά διαφορετικής πολιτικής, σε αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση και μιας εξουσίας που θα υπηρετεί τα λαϊκά συμφέροντα.
Ο άλλος δρόμος ανάπτυξης είναι μονόδρομος για το λαό, κατά συνέπεια και για τους αυτοαπασχολούμενους. Μιας ανάπτυξης που είναι ασυμβίβαστη με την ύπαρξη και τη δράση των μονοπωλίων, στηρίζεται στις παραγωγικές δυνατότητες της χώρας και είναι ικανή να προσφέρει στους αυτοαπασχολούμενους σημαντικά ανώτερο εισόδημα και καλύτερες συνθήκες διαβίωσης από τις σημερινές, ουσιαστικά δικαιώματα και σιγουριά για το μέλλον για όλους.
Αιτήματα - στόχοι πάλης
Για την «απελευθέρωση των επαγγελμάτων»
-Όχι στη λεγόμενη «απελευθέρωση των επαγγελμάτων» και σε όλους τους νόμους και νομοθετικές ρυθμίσεις που την υπηρετούν.
-Όχι στην εφαρμογή της οδηγίας ΜΠΟΛΚΕΝΣΤΑΪΝ.
-Περιορισμός των εισαγωγών για προϊόντα που παράγονται από τη βιοτεχνία.
-Απαγόρευση της παραπέρα επέκτασης των πολυκαταστημάτων και των σουπερμάρκετ.
-Ενιαίο υποχρεωτικό ωράριο για όλα τα καταστήματα και πολυκαταστήματα 48 ώρες την εβδομάδα συνεχόμενο, με τρία απογεύματα κλειστά. Να κατοχυρωθεί νομοθετικά η αργία της Κυριακής.
Για την Παιδεία
-Ενιαία 12χρονη γενική, αποκλειστικά δημόσια, δωρεάν, υποχρεωτική παιδεία.
-Δημόσια δωρεάν ανώτατη και επαγγελματική εκπαίδευση μετά το 12χρονο σχολείο.
-Επιμόρφωση και κατάρτιση ενταγμένη στην πανεπιστημιακή, τεχνική και επαγγελματική αρχική εκπαίδευση.
-Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στην παιδεία.
-Το πτυχίο και το δίπλωμα μοναδική προϋπόθεση για το επάγγελμα.
Για τις λαϊκές ανάγκες
-Ενιαίος δημόσιος φορέας μεταφορών, επικοινωνιών, ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, κατασκευών λαϊκής κατοικίας και υποδομών. Κατάργηση κάθε επιχειρηματικής δραστηριότητας στους τομείς αυτούς.
-Κατάργηση των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
-Κατάργηση όλων των διοδίων.
-Επίδομα ανεργίας στο 80% του μισθού του ανειδίκευτου εργάτη για εργαζόμενους και αυτοαπασχολούμενους για όλη τη διάρκεια της ανεργίας.
-Να καταργηθούν οι ελαστικές σχέσεις εργασίας, 35ωρο - 7ωρο.
-Απαγόρευση πλειστηριασμού πρώτης κατοικίας.
Για το φορολογικό
-Άμεση αύξηση της φορολογίας των κερδών των μεγάλων επιχειρήσεων και των υψηλών εισοδημάτων στο 45%.
-Αφορολόγητο όριο ατομικό 20.000 €, οικογενειακό 40.000 € και 5.000€ για κάθε παιδί.
-Προοδευτική αύξηση των φορολογικών συντελεστών πάνω από το αφορολόγητο.
-Κατάργηση του ΦΠΑ σε είδη και υπηρεσίες άμεσης ανάγκης. Κατάργηση του ειδικού φόρου στα καύσιμα.
-Κατάργηση των «αντικειμενικών κριτηρίων» και των ανέλεγκτων χρήσεων (περαίωση) για τους αυτοαπασχολούμενους.
Για το ασφαλιστικό
-Κοινωνική ασφάλιση δημόσια και καθολική. Κατάργηση όλων των αντιασφαλιστικών νόμων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ.
-Γενικό όριο συνταξιοδότησης 60 για τους άνδρες, 55 για τις γυναίκες.
-Κατώτερη σύνταξη στα 1.150 €
-Όχι στην κατάργηση των Β.Α.Ε. Επέκτασή τους στους βιοτέχνες.
-Κατάργηση των εισφορών για την υγεία. Ιατρική και φαρμακευτική περίθαλψη δωρεάν και αποκλειστικά από ένα δημόσιο σύστημα υγείας σε όλα τα επίπεδα. Κατάργηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας στον κλάδο ασφάλισης και υγείας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου