«Η Δημοκρατία μας αυτοκαταστρέφεται διότι ανέχεται τον πολίτη να καταχράται το δικαίωμα της ελευθερίας και της ισότητας, να θεωρεί την αυθάδεια δικαίωμα, την παρανομία ελευθερία, την αναίδεια του λόγου ισότητα και την αναρχία ευδαιμονία.»
Ισοκράτης (436-338 π.Χ.)
«Η Ελευθερία είναι το δικαίωμα να κάνεις ό,τι δεν βλάπτει τον άλλον.»
Ζαν Μπατίστ Ανρί Λακορντέρ (1802-1861
Του κ. Τηλέμαχου Τσελεπίδη
Τον τελευταίο καιρό έχασα τον ύπνο μου. Κοιμάμαι και ξυπνώ με εφιάλτες. Και παραμένω ξάγρυπνος να σκέφτομαι, να αγανακτώ, να προβληματίζομαι και να τα βάζω με τον εαυτό μου. «Κάνε κάτι για τον τόπο σου. Στο μέτρο που μπορείς.»
Κατηγορώ τον εαυτό μου, γιατί ενώ βλέπει κι αγανακτεί, δεν μιλά, δεν καταγγέλλει, δεν αποτρέπει βαρβαρότητες που συντελούνται μεταμεσονύχτιες ώρες κάτω από το σπίτι του και στο πάρκο της Βαρβάρας. Δεν γίνεται καμιά προσπάθεια για την αποτροπή καταστροφών μέσα στη νύχτα από ανεξέλεγκτα άτομα. Μια επέμβαση όμως, την ώρα που συντελείτε η ζημία, την ώρα που ανώμαλοι καταστρέφουν, χυδαιολογούν, ρυπαίνουν και λεηλατούν την κοινωνική περιουσία και αισθητική του τόπου, είναι μια άκρως επικίνδυνη ενέργεια.
Η Δράμα έχει καταντήσει η χυδαιότερη πόλη της βόρειας Ελλάδας, από όσο ξέρω. Και δεν υπάρχει ένας εισαγγελέας, να επέμβει αυτεπάγγελτα, μια αρχή να σταματήσει επιτέλους αυτό το κακό; Δεν υπάρχουν άρχοντες να συμπονούν αυτό τον τόπο;
Όμως θα ήταν άδικο να μην πω πως η αστυνομία, ειδικά η αστυνομία, δεν έκανε το καθήκον της, ως εκτελεστική εξουσία. Βρήκε τους δράστες. Και εκεί, οι άλλες εξουσίες, δεν έκαναν το αυτονόητο καθήκον τους!... Για το πολιτικό κόστος, για να μη στενοχωρηθούν κάποιοι!!!....Και το κακό συνεχίζεται διαχρονικά…
Απέναντί μου υπάρχει και λειτουργεί ένα δημόσιο κτίριο. Δεν ξέρω πόσες δεκάδες φορές το χρόνο βάφεται και ξαναβάφεται εσωτερικά και εξωτερικά. Όμως την επόμενη πάλι οι ίδιοι και οι ίδιοι έκνομοι το ρυπαίνουν, το καταστρέφουν και ενίοτε το καταληστεύουν. Τα φωτιστικά σώματα στον περιβάλλοντα χώρο και τον κεντρικό δρόμο, κάθε τόσο, βάνδαλοι τα κομματιάζουν και έρχεται ο δήμος και τα αντικαθιστά και πάλι και πάλι. Κι έτσι με την ανοχή διαιωνίζεται το έγκλημα, διαιωνίζεται η ασυδοσία και η βαρβαρότητα.
Ερωτώ. Ποιος έδωσε το δικαίωμα στον κάθε δήμαρχο να ξοδεύει τον ιδρώτα μας για να είναι αρεστός στους ανόμους; Όποιος καταστρέφει πρέπει να πληρώνει και να υπόκειται στις συνέπειες του νόμου. Αλλιώτικα να πληρώνει όποιος ανέχεται αυτή την ανομία. Όχι ο λαός.
Από το παράθυρό μου παρακολουθώ ένα εγκαταλειμμένο γειτονικό σπίτι το οποίο άλλοτε έσφυζε από ζωή. Έρημο κι εγκαταλειμμένο. Έγινε άντρο παρανόμων και φωλιά τρωκτικών και σκουπιδότοπος. Στα δυτικά του σπιτιού μου είναι ένα μοναδικό στενάκι το οποίο βγάζει από τον δρόμο της Αγίας Βαρβάρας στην εκκλησία της Μητρόπολης όπου και οι περισσότεροι ενορίτες του ναού των Εισοδίων της Θεοτόκου. Όμως ο δρόμος αυτός από τότε που δημιουργήθηκε ήταν τροχοπέδη, ήταν απρόσιτος κι επικίνδυνος για τους διαβατικούς. Έτσι έγινε και αφορμή να στερούνται οι ενορίτες της Αγίας Βαρβάρας το δικαίωμα να εκκλησιάζονται στον μητροπολιτικό ναό. Μετά από αγώνα 20 ετών, με πάρα πολλές έγγραφες και προφορικές διαμαρτυρίες των συνοίκων της περιοχής, αποφάσισε ο Δήμος να κάνει κάποια παρέμβαση. Αλλά η δουλειά έγινε κακότεχνη και …μισή!...
Άκουσα, εισέπραξα κι έζησα στο γραφείο Πληροφοριών και Τουριστικής Προβολής της Ονειρούπολης, στην οποία συμμετείχε η Περιηγητική Λέσχη Δράμας, ως θεσμικός εθελοντής, τη δραματική εικόνα της πόλης μας, όπως την εισηγούνταν σε μας οι ξένοι επισκέπτες μας. Αυτά που άκουσα και ήταν αληθινά, δεν μας τιμούν, δεν βοηθούν καθόλου την τουριστική ανάπτυξη της περιοχής και δεν σηματοδοτούν μια σύγχρονη και πολιτισμένη πόλη.
Και πόνεσα και πονώ ακόμη γιατί δεν είχα και δεν έχω την δυνατότητα σε ποιον να τα πω για να τα διορθώσουμε και να αλλάξουμε την δυσμενή εντύπωση την οποία προξενεί η πόλη μας σε ξένους αντικειμενικούς παρατηρητές με την ευκαιρία των εορτών. Δυσκολεύομαι να πω και να περάσω τα στραβά κι ανάποδα του τόπου μας στους έχοντες καθήκον και υποχρέωση να τα αλλάξουν εκλεγμένοι ηγέτες. Βέβαια πολλοί θα διαμαρτυρηθούν κι εύκολα θα με ψέξουν.
Και εσείς στην Ονειρούπολη σαν θεσμός και οργάνωση γιατί δεν φωνάζατε, γιατί δεν αντιδράσατε. Τι κάνατε τόσα χρόνια;
Απάντηση. Και φωνάζαμε και γράφαμε και δεν μας άκουγε κανείς. Γιατί στο σύνδρομο της εξουσίας πλεονάζει η οίηση και η υπεροψία, για να μην κάτι άλλο. Ίσχυε τότε, αλλά και τώρα ισχύει με την καινούργια αρχή. Αυτοί οι άνθρωποι, τελικά, δεν θέλουν να ακούσουν. Στην Ονειρούπολη λειτουργούσαμε με αυτόματο πιλότο. Οι εθελοντές, όλοι το παραδέχονται, ήταν οι πρωταγωνιστές. Αυτοί ζούσαν τα προβλήματα, αυτοί έτρωγαν τη μπόρα, αλλά ουδέποτε ρωτήθηκαν, ουδέποτε συμμετείχαν στην οργανωτική διαδικασία, έστω και ως ένα μέλος των εθελοντών, στην διοικούσα επιτροπή. Ποτέ δεν τους ζητήθηκε η γνώμη.
Και προς Θεού. Για να μη θορυβηθούν και οι σημερινοί κατέχοντες το Δήμο, εμάς ως εθελοντές, μας ενδιέφερε μόνο η οργάνωση, κι όχι το οικονομικό μέρος της οργάνωσης. Εμείς καιγόμασταν για την καλή κι άψογη εξυπηρέτηση των ξένων, για την ιδανική λειτουργία του θεσμού, για τα καλά αποτελέσματα για την πόλη και το νομό μας. Αυτά μας έκαιγαν. Όμως δεν είχαμε ποτέ λόγο εισηγητού για την διόρθωση των λαθών. Και τα προβλήματα διαιωνίζονταν.
Παρά ταύτα η Ονειρούπολη, πρωτότυπη και δυναμική καθώς ήταν, προχώρησε. Όμως η Δράμα, με τις τόσες θυσίες των ανιδιοτελών πολιτών της, τελικά δεν επωφελήθηκε στο ποσοστό που όλοι θα περιμέναμε. Το εγχείρημα επέτυχε, αλλά ψάξτε μετά τους χορούς και τα πανηγύρια να ανακαλύψετε σήμερα τουρίστες-επισκέπτες στη Δράμα.
Κάποιοι, δίκαια αγανακτισμένοι, θα πουν.
Γιατί δεν τους τα λέτε χύμα στην τηλεόραση; Βγέστε και πέστετα χριστιανέ μου ωμά, όπως άλλωστε, πολύ καλά, κάποτε-κάποτε, τα λέτε.
Ναι να τα πούμε. Σε πια τηλεόραση. Οι τηλεοράσεις γνώριζαν και γνωρίζουν μόνο εκείνους οι οποίοι διαχειρίζονταν την επιφάνεια κι όχι την ουσία. Όσο για τους ιθύνοντες, πάρα πολλά τους είπαμε και άλλα τόσα τους γράψαμε κατά το παρελθόν, αλλά δεν ίδρωσε το αυτί τους!….
Αγαπητέ συμπατριώτη, εσύ ο οποίος αγαπάς τον τόπο σου περισσότερο και από τον εαυτό σου. Με σένα μπορώ να μιλήσω. Γιατί με τους «άλλους», τους ιδιοτελείς, κουράστηκα. Δεν έχω τίποτε να τους πω. Με τους αδιάφορους δεν μπορώ καν να συνεννοηθώ. Αυτοί ούτε βλέπουν, ούτε θέλουν να ακούνε.
Λοιπόν, εσύ που αγαπάς την πατρίδα, τη Δράμα, πρέπει να θέλησες και κάποτε κάτι να έμαθες για την τόπο σου, μέσα στον οποίο ζεις. Για την διαχρονική ιστορική του πορεία, για την ιδιοπροσωπεία και τη φυσιογνωμία του. Γιατί όποιος δεν γνωρίζει την ιστορία, την μυθολογία, τις παραδόσεις και τα έθιμα του τόπου του, ούτε θέλει, ούτε μπορεί να τον αγαπήσει.
Το 90% των μέσων μαζικής ενημέρωσης του τόπου μας, μαζί με όλους τους βαρύγδουπους δημοσιογράφους μας, είναι ανιστόρητοι. Όπως ανιστόρητοι ήταν και οι μέχρι πρότινος ηγέτες της Δράμας. Και θάλεγε κανείς, δικαιολογώντας τους, ότι προφανώς δεν διάβασαν, δεν έμαθαν, δεν είδαν. Εκείνο όμως το οποίο είναι αδιανόητο κι αδικαιολόγητο, είναι, ότι δεν ήθελαν και δεν θέλουν να μάθουν!... Και μαζί με αυτούς βιώνουμε τα λάθη του παρελθόντος, τα οποία έβλαψαν τον τόπο, να επαναλαμβάνονται νομοτελειακά.
Όλοι αυτοί δεν γνώριζαν τα αυτονόητα; Κι όμως παρέμειναν οπαδοί στη ραγιάδικη αντίληψη της Οθωμανικής και Βουλγαρικής σκλαβιάς των 550 χρόνων. Ότι η Δράμα έπεσε από τον ουρανό, ότι οι Δραμινοί κατέβηκαν από τα άστρα κι ότι δεν υπήρξαν η Δράμα και οι Δραμινοί στην διαχρονική ιστορία και μυθολογία της χώρας μας. Τους διαβεβαιώνω πως μόνο από την ιστορία και τη μυθολογία του τόπου μας θα μπορούσαμε να έχουμε εξασφαλίσει ένα σημαντικό οικονομικό εισόδημα κι ότι η Αθήνα θα ζήλευε πάρα πολύ την τοπική μας μυθολογία.
Αλλά δεν είναι μόνο οι παραπάνω, οι οποίοι υιοθέτησαν αυτή την παραδοξολογία. Είναι και οι λεγόμενοι πνευματικοί άνθρωποι του τόπου μας. Όλοι εκείνοι οι οποίοι δεν κάθισαν ποτέ να διαβάσουν αρχαία κείμενα τα οποία αφορούν την περιοχή μας, ενώ άλλοι έκλεισαν τα μάτια και τα αυτιά τους στη φωνή των αρχαίων κειμένων και βέβαια έμειναν κι αδιάφοροι αφού κάθε τόσο η γη μας ξερνά ιστορία και μυθολογία που μας ξαφνιάζει.
Τα τοπικά ΜΜΕ παπαγαλίζουν, με το χειρότερο τρόπο, τα ίδια και τα ίδια σενάρια με τα αδελφά τους μέσα της Αθήνας και έτσι μεταφέρουν κι εδώ τη μιζέρια και την αγωνία για το αύριο του Έλληνα πολίτη. Τα μέσα πληροφόρησης επιμένουν με τους πολιτικούς, καίτοι ο λαός μας έχει απαξιώσει το πολιτικό σύστημα. Θέλουν να μας επιβάλλουν το κουτσομπολιό της μιζέριας. Χάθηκαν τα θετικά και σοβαρά στοιχεία της κοινωνίας; Οι τεχνοκράτες και η πρωτογενής δράση; Οι εργαζόμενοι και η πρωτοπόρα επιχειρηματική δημιουργικότητα; Γιατί δεν αναδεικνύονται οι αγωνίες και οι προβληματισμοί του λαού και του τόπου;
Αλλά η Δράμα είναι ο πλουσιότερος και ο πλέον χαρισματικότερος από το Θεό νομός της χώρας. Το γνωρίζει κανείς; Ο τόπος μας έχει πολύτιμους αρχαιοελληνικούς θησαυρούς, έχει ιστορία και μυθολογία, έχει φυσικές ιδιαιτερότητες απείρου κάλλους, άφθονο πράσινο κυρίαρχο στην περιοχή, έχει δάση απέραντα, κυνήγι, νερό, λίμνες, ακένωτο υπέδαφος εκμεταλλεύσιμων πολύτιμων μετάλλων, θερμές πηγές, σπήλαια, απέραντο κάμπο ο οποίος μπορεί να πλημμυρίσει την Ε. Ε. με κηπευτικά προϊόντα, έχει φυσικά παραθεριστικά θέρετρα, έχει βουνά για όλα τα αθλήματα χειμώνα - καλοκαίρι, είναι πύλη στα Βαλκάνια και την Ανατολική Ευρώπη, συνορεύει με δυο πόλεις, την Καβάλα και τις Σέρρες, που αποτελούν κοινό γεωγραφικό και ιστορικό χώρο για ενιαία οικονομική ανάπτυξη, υπάρχουν απέραντες παραλίες στους δυο όμορους νομούς για κάθετη ανάπτυξη κοινού τουριστικού φορέα στην Ανατολική Μακεδονία χωρίς να αποκλείουμε και την Ξάνθη.
Υπάρχουν πολλά, πάρα πολλά κι άλλα πιο σημαντικά, που επίσης πρέπει να κάτσουμε κάτω να τα δούμε και να ξεκινήσουμε από μηδενική βάση. Κι όλα αυτά να τα γνωρίζουν όλοι οι Δραμινοί, κι όλοι μαζί, συλλογικά, να αλλάξουμε τη μοίρα μας. Να ξεχάσουμε το «πέσε πίττα να σε φάω». Τη δυναμικότητα όμως του νομού κάποιοι πρέπει να την αναδείξουν. Και βέβαια μετά να πάρει κι ο τόπος, διεκδικητικά, ότι δικαιούται, σαν μερίδιο, από τα έσοδα της Πολιτείας.
Πρώτα όμως πρέπει να ξεπεράσουμε τη μιζέρια μας και να γίνουμε ένας τόπος υπόδειγμα, όπου οι πάντες θα τηρούν τους νόμους, οι άνομοι θα πληρώνουν κι όσοι καλύπτουν παρανόμους να διώκονται ποινικά ύστερα από καταγγελτική παρέμβαση μιας Ομάδας Έννομων Πολιτών η οποία πρέπει να συσταθεί. Γιατί δυστυχώς η Ελληνική Πολιτεία μας άφησε ακάλυπτους κι άναρχους. Δυστυχώς δεν ευτυχήσαμε να έχουμε κυβερνήτες πολιτικούς και πολιτικά κόμματα οι οποίοι να πίνουν το κώνειο έστω κι αν κάποιος νόμος, τον οποίο αυτοί οι ίδιοι επεξεργάστηκαν, τους αδικεί ή θεωρούν ότι τους αδικεί.
Και βέβαια η Ομάδα Έννομων Πολιτών, εξοπλισμένη με νομικούς, θα επιβάλλει έννομα την κοινωνική ηρεμία στον τόπο. Ένας θεσμός εθελοντών, τον οποίο τον έχουμε πολύ μεγάλη ανάγκη, θα βάλλει χέρι όλους τους δημόσιους λειτουργούς οι οποίοι δεν κάνουν το αυτονόητο καθήκον τους. Έστω κι αν οι παρανομούντες κατέχουν υψηλά αξιώματα. Κανένας στο απυρόβλητο, από πολιτικούς εν ενεργεία, δικαστικούς, δημάρχους, αντιπεριφερειάρχες, διευθυντές υπηρεσιών, κλπ., μέχρι τους απλούς πολίτες. Επιτέλους να συγκροτήσουμε μια «μικρή πολιτεία» συντεταγμένη και ευνομούμενη. Δεν θα καταγγελθεί και δεν θα συρθεί βέβαια στα δικαστήρια να πληρώσει άδικα ένας νομοταγής πολίτης. Όσοι μέχρι τώρα, με οποιοδήποτε πρόσχημα ηθικολογικό ή ιδεολογικό πολιτικό, τολμήσουν να διαταράξουν την νομιμότητα στο νομό μας, που είναι και προϋπόθεση οικονομικής ανάπτυξης, θα πρέπει πολύ να το σκεφτούν.
Και όλα αυτά θα συμβούν εφόσον βέβαια θέλουμε να αναστήσουμε κοινωνικά, οικονομικά, ηθικά και πολιτισμικά το σήμερα και τα επόμενα χρόνια στον τόπο μας. Γιατί, τώρα πρέπει να κάνουμε εμείς κάτι, προκειμένου να βγούμε από τον βούρκο της ασυδοσίας και της αφασίας των ιθυνόντων. Τώρα να αποδυναμώσουμε την εγκληματικότητα, να ξεπεράσουμε την αδιαφορία των δημόσιων λειτουργών και την ανυποληψία στην οποία έχουμε περιπέσει, σαν πόλη και νομός. Και στους συμπολίτες μου, θυμίζω, να μην ξεχνούν πάντα την ρήση του Λούθερ Κιγκ. «Κανείς δεν μπορεί να ανέβει στην πλάτη σου αν εσύ δεν σκύψεις.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου