Την ώρα που τα τοπικά καταστήματα κλείνουν το ένα μετά το άλλο, Δραμινοί και Καβαλιώτες πηγαίνουν στη Βουλγαρία για τις αγορές τους

Κατακλύζουν την Βουλγαρική αγορά Δραμινοί και Καβαλιώτες, προκειμένου να προμηθευτούν είδη πρώτης ανάγκης, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που επιλέγουν ακόμη και τους γιατρούς της γείτονας χώρας, καθώς οι υπηρεσίες που παρέχονται δεν είναι υποδεέστερες, ενώ το κόστος σε καμία περίπτωση δεν είναι συγκρίσιμο.

Καθημερινά διέρχονται δεκάδες αυτοκίνητα το μεθοριακό σταθμό στην Εξοχή για μια επίσκεψη στην αγορά των πλησιέστερων δήμων της Βουλγαρίας, μιας και οι τιμές των προϊόντων στα καταστήματα είναι κατά πολύ μικρότερες αυτών της Δράμας και της Καβάλας.

Συγκεκριμένα, προμηθεύονται κρέατα, λαχανικά, αλλαντικά, στη μισή τιμή απ’ ότι τα βρίσκουν στην ντόπια αγορά. Εξίσου καλές τιμές υπάρχουν και στα είδη ένδυσης και υπόδησης.

Χαρακτηριστικά μας ανέφερε Καβαλιώτης ο οποίος μια φορά το μήνα πηγαίνει στη Βουλγαρία και προμηθεύεται από εκεί κρέατα, αλλαντικά και ότι άλλο χρειάζεται και μαζί με την βενζίνη που καταναλώνει, η οποία σημειωτέον είναι σχεδόν στη μισή τιμή απ’ ότι στην Ελλάδα,  υποστηρίζει ότι έχει κέρδος 70 ευρώ. Ταυτόχρονα όπως υποστηρίζει κάνει και τη βόλτα του, πίνει και το καφεδάκι του.

Κάποτε βλέπαμε λεωφορεία- εκδρομικά- να έρχονται σωρηδόν στη Δράμα για να αγοράσουν οι Βούλγαροι προϊόντα από το LIDL ενώ σήμερα συμβαίνει το αντίστροφο καθώς το LIDL έχει τα ίδια προϊόντα με την Ελλάδα και μάλιστα σε τιμές κατά πολύ φτηνότερες.

Το αυτό συμβαίνει και με την βενζίνη η οποία είναι στη μισή σχεδόν τιμή, άλλα και το κόστος μεταφοράς δεν υπερκαλύπτει το κέρδος από τις τιμές των προϊόντων.

Ακόμη, από τη Βουλγαρία προμηθεύονται και έμποροι προϊόντα τα οποία τα μεταπουλούν στην Ελλάδα, κερδίζοντας από το ΦΠΑ, μιας και οι Βούλγαροι για προϊόντα  που εξάγονται από τη χώρα τους δεν χρεώνουν ΦΠΑ στον αγοραστή.

Πολλές φορές έχουμε επισημάνει την αναγκαιότητα ενίσχυσης της τοπικής αγοράς, η οποία μέρα με τη μέρα φθίνει. Τα καταστήματα κλείνουν. Τα περισσότερα καταστήματα που ήταν σε κεντρικούς δρόμους έχουν αδειάσει είτε γιατί έχουν κλείσε οι επιχειρήσεις, είτε γιατί οι έμποροι μετακόμισαν σε πιο απόκεντρα σημεία, για να κερδίσουν από το ενοίκιο το οποίο είναι δυσβάστακτο.

 Πολλές φορές λοιπόν γίνεται προσπάθεια ενίσχυσης των τοπικών προϊόντων με προσφορές, δεκαήμερα, προβολές και καμπάνιες, ωστόσο η κατάσταση παραμένει το ίδιο τραγική, καθώς ο κόσμος μη έχοντας τη δυνατότητα να αγοράσει αυτά που θέλει από τον τόπο του, λόγω αυξημένου κόστους, αλλά και λόγο έλλειψης χρημάτων, οδηγείται μοιραία προς τη Βουλγαρία, ακόμη κι αν γνωρίζει ότι αυτό που κάνει είναι εις βάρος του.

Όλοι σκέφτονται το σήμερα και το πώς θα επιβιώσουν από την κρίση αυτή, με το λιγότερο κόστος για τους ίδιους, αν και επί της ουσίας το κόστος μετακυλύετε ξανά σ’ αυτούς, γιατί κι αν κλείσουν όλες οι επιχειρήσεις τότε θα αυξηθούν οι άνεργοι που μπορεί να είναι ακόμη και οι ίδιοι, αυτοί που θα απολυθούν.

Τι μπορεί να γίνει λοιπόν για την ανατροπή του δυσάρεστου οικονομικού κλίματος; Να μειωθούν κι άλλο οι τιμές των τοπικών προϊόντων και να μειωθούν και τα ενοίκια των καταστημάτων, για να μπορούν οι έμποροι να ισοφαρίσουν την χασούρα. Θα πρέπει να πάψει ο Έλληνας να είναι καιροσκόπος, και να αποκτήσει τοπική καταναλωτική συνείδηση, με όποιο κόστος. Για να ανακάμψει η οικονομία μας χρειάζονται θυσίες από όλους, μας, μα πάνω απ’ όλα χρειάζεται το εποπτικό μάτι της πολιτείας που θα δώσει την ώθηση στις τοπικές μικρές επιχειρήσεις, που πνίγονται στα χρέη, να ανασάνουν για να μπορέσουν να συνεχίσου.

Πως μπορεί ένας χρεωμένος έμπορος στις τράπεζες, στις επιταγές που δεν μπορεί να καλύψει, στα εμπορεύματα που δεν μπορεί να προμηθευτεί, αλλά δουλεύει και αγωνίζεται, να επιβιώσεις;

Το εύκολο είναι να πουν κάποιοι, «να κλείσει» ΟΚ να κλείσει και μετά τι;  Ανεργία δεν υπάρχει στους εμπόρους. Αν και πληρώνουν υπέρογκα ποσά κάθε μήνα στον ασφαλιστικό τους φορέα, αυτός δεν τους παρέχει ανεργία. Και πέρα όλων αυτών, αν δεν καλύψει τις ασφαλιστικές του εισφορές του κόβουν και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη.

Η κρίση που μαστίζει τη χώρα μας οδηγεί την κυβέρνηση σε μια σειρά από εξαθλιωτικά μέτρα, που όχι απλά μειώνουν τα έσοδα ενός νοικοκυριού, αλλά υποβαθμίζουν την ποιότητα ζωής των πολιτών αυτής της χώρας. Ήδη σύμφωνα με τις μετρήσεις έχουμε πάει μέσα σε 20 μήνες 6 χρόνια πίσω, ενώ η οπισθοχώρηση αυτή θα είναι ακόμη πιο αλματώδης το επόμενο διάστημα.

Όπως όλα δείχνουν, θα καταφέρουμε να ξεπληρώσουμε μέρος του χρέους της χώρας μας στο εξωτερικό και στο τέλος θα μείνουμε πένητες και μετανάστες μέσα στην ίδια μας τη χώρα.

Η ανάγκη εξεύρεσης μια λύσης που θα κρατά ισορροπίες ανάμεσα στο χρέος της χώρας και την εξαθλίωση των Ελλήνων είναι επιτακτική ανάγκη σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε.

Λύσεις πάντα υπάρχουν. Υπάρχουν επιστήμονες που γνωρίζουν από διαχείριση κρίσης και θα πρέπει να τους εμπιστευτούμε. Δεν μπορούμε να μείνουμε στη λογική «πονάει κεφάλι κόβουμε κεφάλι.»

Πολλές φορές ζητάμε από τους πολιτικούς πολύ περισσότερα από μπορούν να δώσουν. Υπάρχουν περιπτώσεις βουλευτών που δεν έχουν καμία σχέση με τα οικονομικά και ίσως να τους φαντάζουν και εξωγήινοι οι αριθμοί. Οι άνθρωποι αυτοί όχι δεν μπορούν να δώσουν λύσεις, αλλά μπορεί και να χειροτερέψουν την κατάσταση της χώρας μας, Υπάρχουν ημιμαθείς βουλευτές που είναι χειρότεροι και από τους αμαθείς. Θα μπορούσε επί του θέματος να αναπτυχθεί μια τεράστια φιλολογία, αυτό όμως σήμερα προέχει είναι η εξεύρεση μιας λύσης και μάλιστα άμεσα, γιατί πηγαίνουμε από το κακό στο χειρότερο. Πέρασε ο καιρός που αναλωνόμασταν σε φιλοσοφικές κουβέντες, σήμερα χρειάζονται έργα και μάλιστα άμεσα.